XVI niedziela zwykła, rok B, 21.07.2024 r. – komentarz do Ewangelii

Pasterz (przez wielkie „P”) i pasterze
● Rozważa: ks. Jakub Dzierżak ●

XVI Niedziela Zwykła,
rok B (21.07.2024 r.)
Ewangelia: Mk 6, 30–34 ●

Pan Bóg jest cudowny, choćby przez to, że jest dla nas Dobrym Pasterzem. To najlepszy wzór miłości i troski o człowieka, o każdą pojedynczą owcę. Księża, jako współcześni pasterze, powinni się trzymać tego Wzoru. Potrzebują jednak bardzo naszego wsparcia.

Wszystkie czytania najbliższej niedzieli krążą wokół tematu pasterza, przede wszystkim Pana Boga jako Dobrego Pasterza. Będziemy słyszeć przepiękny Psalm 23, który daje duszy odpoczynek, przy którym można się wyciszyć, uspokoić i wyobrazić sobie Boga, który mnie prowadzi, jak za rękę, przez obszerne pastwiska, ale też przez ciemne doliny, abym nie był sam. Będziemy także słyszeć fragment Listu świętego Pawła do Efezjan, który dookreśli to, jakim Pasterzem jest Chrystus. On chce dać nam pokój, abyśmy nie traktowali siebie nawzajem z podejrzliwością, jak potencjalnych lub realnych wrogów, ale byśmy patrzyli na siebie nawzajem z szacunkiem i chrześcijańską miłością. Chrystus jako Dobry Pasterz – o tym usłyszymy w Ewangelii – lituje się nad biedą człowieka, szczególnie tą duchową – zaczyna nauczać, pokrzepiać serca, podnosić słuchaczy z duchowego marazmu. Warto te wszystkie szczegóły dotyczące Pana Boga jako Dobrego Pasterza sobie przemyśleć i nad nimi pomedytować.

Pierwsze czytanie również bardzo konkretnie mówi o byciu pasterzem, jednak trochę inaczej niż pozostałe fragmenty Słowa Bożego. Tym czytaniem chciałbym w sposób szczególny się zająć. Widzimy znów przepiękny obraz Pana Boga jako Dobrego Pasterza, który osobiście będzie troszczył się o swoje owce. Po drugiej stronie jednak widzimy ludzkich pasterzy, których postawa pozostawia wiele do życzenia. To pasterze, którzy nie troszczą się o owce. Prorok Ezechiel doda, że źli pasterze karmią się mlekiem owiec i okrywają się ich wełną, zamiast sprawować nad nimi opiekę. Chcąc nie chcąc, to czytanie bardzo mocno powinno dotknąć współczesnych pasterzy, czyli nas, księży. Chrystus zaprasza każdego księdza, aby zrobił sobie porządny rachunek sumienia z tego, jak naśladuje Najlepszego Pasterza.

Wy, jako czytelnicy tego komentarza, też z pewnością znacie osobiście bardzo różnych kapłanów – oby było wśród nich jak najwięcej dobrych, gorliwych. Zdarza się jednak, że postawa księdza gorszy, odpycha od modlitwy, od Kościoła… Dlatego w tę niedzielę, gdy słyszymy słowo Boże o pasterzowaniu, proszę Was: módlcie się za nas, kapłanów! Potrzebujemy tego. Pracujemy dla Chrystusa, ale również dla Was. Jesteśmy ludźmi – owszem, formowanymi do tej posługi, ale ciągle ludźmi. Czasem, a może nawet często, nie dorastamy do wymagań Chrystusa, zawalamy w naszej posłudze. Dlatego potrzebujemy Waszego wsparcia. Proszę, nie bójcie się zwrócić księdzu uwagę, jeśli robi źle, a w skrajnych przypadkach, jeśli trzeba, nie bójcie się zgłosić tego naszym przełożonym. Dbajcie o siebie i swoje serca poprzez troskę o jakość naszej kapłańskiej posługi. Jako Wasi pasterze, dziękujemy za dobre słowo i wrażliwe serce!

————–

Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.